Giriş:
Sağlığımı kaybettiğimde, karanlık bir tünele girdiğimi hissettim. Yalnızlık ve çaresizlik içinde, duygularım coşku ve acıyla çalkalandı. İşte o an, Allah’a yönelme ihtiyacı doğdu.
1. Duyguların Patlaması:
Ağlamak, içimdeki acıyı dışa vurmanın tek yoluydu. Yaşlarım, kaybettiklerimin birer yansımasıydı. Karanlıkta, kalbimde bir yangın vardı; bu yangın, beni ilahi aşka yöneltti.
2. Yalnızlık ve Bulunma Arayışı:
İçeride kapalı kalmak, ruhumu hapseden bir hisse dönüştü. Ancak bu yalnızlık, aynı zamanda kendimle yüzleşme fırsatı sundu. Allah’ı bulmak için savaşıyordum; bu savaşım, varoluşumun anlamını keşfetme çabasıydı.
3. İnançla Yeniden Doğuş:
Her gün, dua ve düşünceyle geçiyordu. Allah’a yöneldikçe, içimdeki güç yeniden uyanıyordu. Savaşım, yalnızca fiziksel bir mücadele değil, ruhsal bir uyanıştı.
4. İlahi Aşkın Sıcaklığı:
Zamanla, Allah’a olan sevgim derinleşti. O, beni kuşatan bir sıcaklık gibi hissetmeye başladı. Acılarım, bu aşkın parçasıydı; her gözyaşı, yeniden doğuşun bir adımıydı.
Sonuç:
Sağlığımı kaybetmek, bana içsel bir yolculuk sundu. Bu süreçte, Allah’ı bulmak için verdiğim savaşım, beni daha güçlü ve derin bir insan haline getirdi. Karanlık günlerde bile, ilahi aşkın ışığıyla yol almanın önemini anladım. Her yeni gün, bu aşkı daha iyi anlamak için bir fırsattır.
Yorumlar
Yorum Gönder